بیش فعالی در کودکان

"آیا تا به حال متوجه شدید که برای کودک یا نوجوان شما “توجه کردن” سخت باشه؟ آیا آن‌ها اغلب مواقع حرکتی می‌کنند که نباید انجام دهند؟ تکانشگرانه عمل می‌کنند یا حرف دیگران را قطع می‌کنند؟ اگر چنین مسائلی در رفتار فرزندتون وجود داره و به نظر می‌رسه که زندگی روزمره فرزند شما رو تحت تاثیر قرار داده، امکان وجود بیش فعالی و نقص توجه در کودکان و نوجوانان شما مشهود است.

بیش فعالی و نقص توجه در کودکان و نوجوانانمی‌تونه بر روابط اجتماعی و عملکرد مدرسه کودکان و نوجوانان تأثیر بذاره. اما درمان‌های موثری برای مدیریت و علائم بیش فعالی و نقص توجه در کودکان و نوجوانان، در دسترس است. اولین قدم برای درمان این بیماری، شناخت و تشخیص آن است. در ادامه درباره نحوه تشخیص و نحوه یافتن روشی برای مدیریت بیش فعالی و نقص توجه در کودکان و نوجوانان صحبت خواهیم کرد.

علائم بیش فعالی چیست؟

این بیماری همانند اغلب بیماری‌ها با علائمی همراه است که عبارتند از بی‌توجهی (نقص و مشکل در توجه کردن)، بیش فعالی (داشتن انرژی زیاد یا تحرک و صحبت زیاد) و تکانشگری (بدون فکر کردن یا داشتن مشکل در کنترل خود) که در حالت کلی افراد با توجه به علائمی که دارند به سه دسته تقسیم می‌شوند. برخی از افراد عمدتاً دارای علائم بی توجهی هستند، برخی دیگر عمدتاً علائم بیش فعالی و تکانشگری رو دارن و برخی افراد هر دو نوع علائم رو دارن.

تشخیص بیش فعالی در کودکان و نوجوانان

برای تشخیص بیش فعالی و نقص توجه در کودکان و نوجوانان، علائم باید قبل از سن 12 سالگی وجود داشته باشند. نوجوانان تا 16 سالگی اگر حداقل شش علامت مداوم بی توجهی یا شش علامت مداوم بیش فعالی رو داشته باشن، مبتلا به بیش فعالی و نقص در توجه هستند.

حداقل 6 ماه علائم باید در دو یا چند موقعیت متفاوت (مثلاً در خانه یا مدرسه یا با دوستان یا اقوام) وجود داشته باشه و در کیفیت عملکرد اجتماعی یا مدرسه اختلال ایجاد کنه تا به طور قطع ادعا کرد که بیش فعالی و نقص توجه در کودکان و نوجوانان شما وجود داره.

در کودکان خردسال، بیش فعالی و تکانشگری شایع ترین علائم هستند. با افزایش سن، علائم بی توجهی برجسته‌تر میشه و اغلب شروع به تداخل با عملکرد تحصیلی و روابط با همسالان می‌کنه. در نوجوانی، بیش فعالی اغلب شدت کمتری پیدا می‌کنه و ممکنه به صورت بی قراری ظاهر بشه. علائم بی‌توجهی و تکانشگری معمولا ادامه می‌یابد و ممکنه باعث بدتر شدن چالش‌های تحصیلی، سازمانی و روابط بشه.

نوجوانان مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه به نسبت سایر افراد، بیشتر درگیر رفتارهای تکانشی و پرخطر، از جمله مصرف مواد و فعالیت جنسی ناایمن هستند.

در حالت کلی می‌تونیم بگیم بی‌توجهی، بی‌قراری و تکانشگری برای بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال تا بزرگسالی ادامه خواهد داشت. اما در برخی موارد، ممکنه با گذشت زمان شدت آن‌ها کاهش داشته باشه و کمتر آسیب ببینن."